جدول مسیریابی روتر

جدول مسیریابی روتر یکی از مهم‌ترین بخش‌های شبکه‌های کامپیوتری است که به‌عنوان نقشه‌ و مسیری برای ارسال بسته‌های داده از مبدأ به مقصد عمل می‌کند. هنگامی که یک بسته ارسال می‌شود، از روترهای مختلفی عبور می‌کند که هرکدام جدول مسیریابی مختلفی دارند و بسته را به مقصد مشخص ما ارسال می‌کند. درصورتی‌که این مسیریابی درست نباشد، بسته ما سر از مقصد اشتباهی در می‌آورد. بنابراین، اهمیت بالای جدول مسیریابی روشن می‌شود. این مقاله به شما کمک می‌کند تا متوجه شوید جدول مسیریابی چیست و کارکرد و عملکرد آن به چه شکل است.

جدول مسیریابی روتر چیست؟

جدول مسیریابی ساختاری از اطلاعاتی در مورد مسیرهایی است که به مقصد IP  تعیین شده ما می‌رسند. روترها و سوئیچ‌ها نیز اطلاعات لازم برای پیداکردن بهترین مسیر ارسال بسته را از این جدول‌ها می‌گیرند. توجه داشته باشید، جدول مسیریابی مختص به روتر و سوئیچ‌ها نیست و دسکتاپ‌ها هم شکلی از این جدول را دارا هستند. 
جدول مسیریابی در روتر با کامند  #show ip route  و در ویندوز با استفاده از کامند route print قابل‌مشاهده است.
 

ورودی های جدول مسیریابی

جدول مسیریابی معمولاً شامل چندین بخش اصلی است که عبارت‌اند از:

برای مثال به تصویر زیر دقت کنید. زمانی که بسته‌ای با مقصد 192.168.1.0 به ما می‌رسد، با توجه به جدول از gateway  192.168.1.75 استفاده می‌شود تا از طریق پورت خروجی مشخص شده ارسال شود.

انواع روش های مسیریابی

در تصویر زیر انواع مختلف روش های مسیریابی را مشاهده می‌کنیم که هرکدام توضیح داده شده است:
 

1.مسیر استاتیک (Static Routes)

مسیرهای استاتیک مسیرهایی هستند که به‌صورت دستی توسط ادمین شبکه پیکربندی می‌شوند. این نوع مسیرها ثابت هستند و تا زمانی که ادمین شبکه آن‌ها را تغییر ندهد، در جدول مسیریابی باقی می‌مانند. 
 

2.مسیر داینامیک (Dynamic Routes)

مسیرهای پویا  به‌وسیله پروتکل‌های مسیریابی و به‌صورت خودکار ایجاد و به‌روزرسانی می‌شوند. این پروتکل‌ها اطلاعات مربوط به توپولوژی شبکه را بین روترها به اشتراک می‌گذارند و بر اساس آنها جدول مسیریابی را به‌روزرسانی می‌کنند.
 

3.مسیر پیش‌فرض (Default Routing)

زمانی که مسیر خاصی برای مقصد در جدول مسیریابی وجود نداشته باشد، از مسیریابی پیش‌فرض استفاده می‌شود. مسیریابی پیش‌فرض، یک مسیر خاص به‌عنوان "default route" است که به همه بسته‌هایی که مقصدشان در جدول مسیریابی دستگاه موجود نیست، اختصاص می‌یابد. آدرس این مسیر معمولاً به‌صورت 0/0.0.0.0 در جدول مسیریابی مشخص می‌شود.
 

انواع پروتکل های مسیریابی

پروتکل‌های مسیریابی نیز به دودسته اصلی تقسیم می‌شوند: 

1. پروتکل‌های مسیریابی درون دامنه‌ای (IGP) 

2.  برون دامنه‌ای (EGP)

پروتکل‌های مسیریابی درون دامنه‌ای (IGP)

همان‌طور که از اسمش مشخص است، این پروتکل‌ها برای مسیریابی در داخل یک سازمان یا شبکه بزرگ استفاده می‌شوند. نمونه‌های این پروتکل‌ها عبارت‌اند از:

پروتکل‌های مسیریابی برون دامنه‌ای (EGP)

این پروتکل‌ها برای مسیریابی بین و خارج سازمان‌ها و شبکه‌های مختلف استفاده می‌شوند:

فرایند مسیریابی

فرایند مسیریابی در دستگاه‌ها یکی از اصلی‌ترین عملکردها در شبکه است. دستگاه‌ها در این فرایند از پروتکل‌های مختلفی برای پیداکردن و انتخاب بهترین مسیر استفاده می‌کنند که در ادامه، فرایند کلی توضیح داده شده است:

1.     دریافت: زمانی که یک بسته به دستگاه می‌رسد، ابتدا هدر (header)  آن برسی می‌شود. هدر شامل اطلاعات مهمی از جمله آدرس ip  مقصد است.

2.     جستجو در جدول (Routing Table Lookup): سپس دستگاه به جدول مسیریابی خود رجوع می‌کند تا مسیر مناسب برای ارسال بسته را پیدا کند. 

3. معیار انتخاب مسیر:   
   متریک‌ها (metrics): دستگاه‌ها از متریک‌هایی مثل تعداد هاپ،  تأخیر و cost  استفاده می‌کنند تا بهترین مسیر را انتخاب کنند.  
   Administrative Distance (AD): درصورتی‌که چند مسیر مختلف به مسیر ما وجود داشته باشد و یا پروتکل‌های مختلفی برای مسیریابی وجود داشته باشد، دستگاه به‌وسیله مقدار AD  مسیر خود را انتخاب می‌کند (هرچقدرAD  کمتر باشد اولویت آن بیشتر است). 

4. در انتها پس از انتخاب مسیر مناسب، روتر بسته را از طریق اینترفیس خروجی ارسال می‌کند. 

به‌روزرسانی جدول مسیریابی

پروتکل مسیریابی‌های داینامیک به‌صورت زمان‌دار و در بازه زمانی مشخص و یا در صورت تغییراتی در شبکه به‌روزرسانی می‌شود که این بروزرسانی شامل اضافه‌شدن مسیرهای جدید یا حذف مسیرها و یا تغییر متریک‌ها است.

به طور برای مثال، در پروتکل RIP، روترها هر 30 ثانیه یک بار اطلاعات جدول خود را با همسایگان خود به اشتراک می‌گذارند و به روز رسانی می‌کنند و یا در پروتکل OSPF، روترها تغییرات شبکه را بلافاصله پس از وقوع اعلام می‌کنند و خود را به روزرسانی می‌کنند.

جمع بندی

در این مقاله از افق داده ها متوجه شدیم جدول مسیریابی چیست و کارکرد آن به چه شکل است. با انواع مسیرها و اینکه چه زمان‌هایی بهتر است از مسیریابی استاتیک استفاده کنیم و چه زمان‌هایی از مسیریابی داینامیک، آشنا شدیم و شناخت کلی از فرایند مسیریابی به دست آوردیم. شناخت ما از این پروسه به ما کمک می‌کند تا بتوانیم به‌درستی از پروتکل‌ها و مسیرها استفاده کنیم تا در شبکه به مشکل برنخوریم و بیشترین بازدهی را داشته باشیم.