ماژولهای شبکه دستگاههای سختافزاری هستند که برای افزودن رابط به سیستمهای شبکه استفاده میشوند. ماژول ها معمولا در یک سوئیچ یا روتر نصب می شوند. به عنوان مثال، یک ماژول شبکه میتواند یک ماژول اترنت یا کارت فیبر نوری (FC) باشد که به عنوان یک آداپتور عمل میکند و دستگاه را از طریق رابط جدید به شبکه متصل میکند.
وقتی یک روتر یا سوئیچ خریداری میکنید، با رابطهای پیشفرض و تعدادی اسلات خالی عرضه میشود. ماژولهای شبکه را میتوان در اسلاتهای خالی قرار داد تا کارایی روتر یا سوئیچ را افزایش دهند. برخلاف ماژولهای شبکه، ماژولهای i/o یا ورودی/خروجی به عنوان رابطی بین واحد پردازش مرکزی (CPU) و حافظه و همچنین بین یک یا چند دستگاه جانبی عمل میکنند.
![]() | ماژول شبکه |
ماژولهای شبکه این امکان را به شما میدهند که عملکرد و پهنای باند شبکه را بر اساس نیازهای خود گسترش دهید. به عنوان مثال، اگر میخواهید کابلهای فیبر نوری را به روتر خود متصل کنید، میتوانید از ماژول شبکه با رابطهای فیبر استفاده کنید، یا اگر میخواهید یک اتصال شبکه گسترده (WAN) بین دو مکان مختلف برقرار کنید، میتوانید از ماژول شبکه WAN استفاده کنید.
از ماژولهای نوری نیز عمدتاً برای تبدیل سیگنال الکتریکی به سیگنال نوری استفاده میشود. در میان انواع مختلف ماژولهای نوری، ماژول SFP+ یکی از پرکاربردترین ماژولها است که میتواند با سوئیچهای اترنت استفاده شود تا نیازهای مختلف شبکه را از طریق روشهای مختلف اتصال برآورده کند.
ماژول SFP+ به خانواده ماژولهای SFP تعلق دارد و برای پشتیبانی از سرعتهای تا Gbps 10 طراحی شده است که مستقل از پروتکل ارتباطی عمل میکند. به طور کلی، این ماژول به سوئیچ، روتر فیبر، کارت شبکه فیبر و غیره متصل میشود. همچنین، در سیستمهای اترنت Gbps 10 و کانال فیبر Gbps 8.5 استفاده میشود که میتواند نیاز به سرعت های بالاتر در مراکز داده را برآورده کند و امکان گسترش و تبدیل شبکه در مراکز داده را فراهم کند. به طور کلی، ماژولهای SFP بر اساس کاربردهای عملی دستهبندی میشوند و انواع رایج آنها عبارتند از: 10G SFP+، BiDi SFP+ ، CWDM SFP+ و DWDM SFP+.
پاور یا منبع تغذیه | ![]() |
منبع تغذیه اضافی زمانی کاربرد دارد که یک دستگاه شبکه از دو یا چند منبع تغذیه فیزیکی استفاده کند. هر یک از این منابع تغذیه توانایی دارند به تنهایی دستگاه را راهاندازی کنند اما استفاده از پاور اضافی در دستگاه این اطمینان را میدهد که حتی اگر یکی از آنها خراب شود، عملکرد دستگاه مختل نخواهد شد. این روش معمولاً در سرورها و کامپیوترهای بسیار مهم استفاده میشود تا احتمال خاموشی کامل یا خرابی سیستم کاهش یابد.
اضافه کردن منبع تغذیه به دو صورت انجام میشود: redundancy کامل و جزئی.
در حالت کامل، هر سوئیچ به دو منبع تغذیه متصل است، به طوری که اگر یکی خراب شود، دیگری ادامه کار را بر عهده میگیرد. این طرح به عنوان redundancy 1:1 (یا گاهی 1+1) نیز شناخته میشود.
اما در redundancy جزئی، یک منبع تغذیه اضافی برای چندین سوئیچ وجود دارد. هنگامی که در سوئیچ شبکه قطعی برق رخ میدهد، منبع تغذیه نیاز به زمان دارد تا از یک منبع به منبع دیگر تغییر کند. این طرح به عنوان redundancy 1:N نیز شناخته میشود.
به طور معمول، دو مزیت اصلی در استفاده از منبع تغذیه اضافی وجود دارد:
تضمین عملیات پیوسته و عادی تجهیزات
فرض کنید دو منبع تغذیه وجود دارد، اگر یکی از منابع تغذیه به دلایلی قطع شود، منبع دیگر بلافاصله به تامین برق کامل دستگاه میپردازد تا هیچ وقفهای ایجاد نشود. در این شرایط، منبع تغذیهای که جایگزین میشود، میتواند به عنوان پشتیبان برق در کل شبکه در نظر گرفته شود.
پشتیبانی از Hot Swapping
معمولاً تجهیزات شبکه با استفاده از دو یا چند منبع تغذیه از قابلیت Hot Swapping پشتیبانی میکنند. به این معنا که اگر یکی از منابع تغذیه متوقف شود، بدون خارج کردن دستگاه از خط تولید قابل تعویض است. تجهیزاتی که با چندین منبع تغذیه کار میکنند، به شما اجازه میدهند تا به سادگی منبع تغذیه معیوب را جدا کرده و منبع جدید را وصل کنید.
در نهایت، اگر درباره خرید منبع تغذیه اضافی برای تجهیزات خود دچار تردید هستید، می توانید برای دریافت مشاوره فنی با کارشناسان ما در شرکت افق دادهها ایرانیان تماس بگیرید.
گوشواره یا براکت | ![]() |
براکتها یا گوشوارهها راهکاری برای صرفهجویی در فضای دفاتر کوچک یا خانگی ارائه میدهند، زمانی که فضایی برای یک رک کامل جهت قرارگیری تجهیزات الکترونیکی وجود نداشته باشد. آنها امکان نصب تجهیزات را به صورت افقی یا عمودی فراهم میکنند. این براکت های دیواری که از فولاد سنگین ساخته شده اند، به صورت عمودی بر روی دیوار یا به صورت افقی زیر میز نصب می شوند.