Network Fabric به اتصالات میان دستگاه‌های شبکه اشاره دارد که داده‌ها را به مقصد منتقل می‌کنند، مانند نقاط دسترسی (Access Points)، سوئیچ‌ها و روترها. اصطلاح «بافت» گاهی به سیم‌کشی‌های فیزیکی شبکه اشاره دارد، اما معمولاً منظور اتصالات مجازی و خودکاری است که بر روی توپولوژی فیزیکی قرار دارند.
مزایای Network Fabric
استفاده از Network Fabric مزایای متعددی دارد:
انتزاع توپولوژی فیزیکی: با ایجاد صفحات مجازی، استقرار و مدیریت شبکه ساده‌تر می‌شود.
اعمال یکپارچه سیاست‌ها و خدمات: به کاربران و دستگاه‌های باسیم و بی‌سیم به صورت یکنواخت ارائه می‌شود.
کاهش ریسک‌های امنیتی: با محدود کردن انتشار ترافیک، مهار تهدیدات و تقویت امنیت، خطرات تجاری کاهش می‌یابند.
مقیاس‌پذیری آسان: اجزاء استاندارد و پایه، امکان توسعه شبکه بدون پیچیدگی را فراهم می‌کنند.
به همین دلایل، Network Fabric در بسیاری از سازمان‌ها کاربرد گسترده دارد.
نحوه عملکرد Network Fabric
Network Fabric از دو بخش فیزیکی و مجازی تشکیل شده است:
بخش فیزیکی: شامل سوئیچ‌ها، روترها و دستگاه‌های وای‌فای است و یک پایه ساده، مستحکم و مقیاس‌پذیر برای ارتباط دستگاه‌ها فراهم می‌کند.
بخش مجازی: با افزودن هدرهای مشخص به بسته‌های داده (data packets) ایجاد می‌شود. دستگاه‌های شبکه این هدرها را تفسیر کرده و بر اساس سیاست‌ها، آن‌ها را مسدود یا عبور می‌دهند.
مزیت اصلی Network Fabric در مجازی‌سازی است؛ شبکه فیزیکی می‌تواند با مجازی‌سازی به چندین شبکه مستقل تقسیم شود که هرکدام برای نیازهای خاص بهینه شده‌اند و سیاست‌های متفاوتی را اجرا می‌کنند. علاوه بر این، Network Fabric امکان کنترل و خودکارسازی شبکه بر اساس سیاست‌ها را فراهم می‌کند و تغییرات شبکه را با سرعت و انعطاف‌پذیری بالا امکان‌پذیر می‌سازد.
ضرورت استفاده از Network Fabric
شبکه‌های مدرن بخش جدایی‌ناپذیر سازمان‌ها هستند. شبکه‌ها نه تنها اتصالات را فراهم می‌کنند، بلکه وظایفی مانند احراز هویت کاربران، ایمن‌سازی داده‌های حساس و بهبود تجربه کاربری را نیز بر عهده دارند.
یک سازمان ممکن است کاربران متنوعی داشته باشد: مدیران، کارکنان، پیمانکاران، مهمانان و دستگاه‌های IoT مانند دوربین‌ها، قفل‌ها و کنترل‌های دما. همچنین، برنامه‌های متفاوتی مانند امور مالی، CRM و فروش در شبکه استفاده می‌شوند و دسترسی‌ها هم می‌توانند باسیم یا بی‌سیم باشند.
Network Fabric امکان اعمال سیاست‌ها به صورت یکپارچه و مستقل از بخش فیزیکی شبکه را فراهم می‌کند و به سازمان اجازه می‌دهد نیازهای کاربران مختلف را به بهترین شکل مدیریت کند.
Network Fabric در محیط‌هایی مانند پردیس سازمان‌ها، شعب، شبکه‌های گسترده (WAN) و مراکز داده ترکیبی استفاده می‌شود. با پیکربندی مناسب، بافت‌های شبکه مختلف می‌توانند با هم ارتباط داشته باشند و مزایای یکپارچگی شبکه در سراسر سازمان فراهم شود.
ایجاد و مدیریت Network Fabric
کنترل‌کننده شبکه (Network Controller) به همراه دستگاه‌های شبکه قدرتمند، فرایند ساخت و مدیریت Network Fabric را ساده می‌کند:
کنترل‌کننده شبکه دستگاه‌ها را با سیاست‌های مشخص پیکربندی می‌کند و بسته‌ها را بر اساس تگ‌های هدر مدیریت می‌کند.
با سرور AAA و تخصیص تگ‌های مناسب، کنترل‌کننده اندپوینت‌ها را احراز هویت کرده و در بخش صحیح شبکه قرار می‌دهد.
سوئیچ‌ها، روترها و تجهیزات بی‌سیم ترافیک ایجاد شده توسط اندپوینت‌ها را تگ‌گذاری کرده و بر اساس سیاست‌ها عبور یا مسدود می‌کنند.
تمامی دستگاه‌ها باید قابلیت برنامه‌ریزی داشته باشند تا سیاست‌ها مانند دسترسی، کیفیت خدمات (QoS) و سایر تنظیمات شبکه به صورت خودکار اجرا شوند.
تبدیل شبکه سنتی به Network Fabric
ایجاد یک شبکه مبتنی بر Fabric از ابتدا ساده است، اما تبدیل شبکه سنتی به Fabric نیازمند برنامه‌ریزی دقیق است تا تأثیر منفی بر کاربران فعلی کاهش یابد. معمولاً این فرایند شامل مراحل انتقال تدریجی است که با قابلیت‌های کنترل‌کننده و دستگاه‌های شبکه هماهنگ می‌شود تا شبکه سنتی به مرور به یک بافت خودکار تبدیل شود.
