مجازی‌سازی (Virtualization) چیست؟

مجازی‌سازی (Virtualization) چیست؟

مجازی‌سازی به زبان ساده یعنی جدا کردن منابع فیزیکی از حالت سخت‌افزاری ثابت و اختصاصی و تبدیل آن‌ها به منابعی انعطاف‌پذیر که بتوان به کارهای مختلف اختصاص داد.

این فناوری در حوزه‌های متنوعی کاربرد دارد، مثل:

• مجازی‌سازی ذخیره‌سازی (Storage)

• مجازی‌سازی اپلیکیشن (Application)

• مجازی‌سازی دسکتاپ (Desktop)

• مجازی‌سازی سرور (Server)

• مجازی‌سازی شبکه (Networking)

مجازی‌ سازی چطور کار می‌ کند؟

خدمات مجازی‌سازی می‌توانند روی ماشین‌های مجازی (VMs) یا روی کانتینرها (Containers) اجرا شوند.

• در ماشین مجازی، یک سیستم‌عامل جداگانه (Guest OS) همراه با سرویس نصب می‌شود.

• در کانتینر، همه چیز به شکل یک بسته کامل و مستقل است؛ شامل سرویس و تمام وابستگی‌هایش.

به همین دلیل، کانتینرها معمولاً سبک‌تر و سریع‌تر از ماشین‌های مجازی هستند.

مزایای مجازی‌ سازی شبکه

• راه‌اندازی سرویس‌های شبکه تنها در چند دقیقه (به جای چند روز)

• امکان افزایش یا کاهش سریع منابع متناسب با نیاز

• خودکارسازی فرآیندها که باعث صرفه‌جویی در زمان و کاهش هزینه‌های عملیاتی (OpEx) می‌شود

• استفاده بهینه از سخت‌افزار و کاهش هزینه‌های سرمایه‌ای (CapEx)

در واقع، مجازی‌سازی باعث می‌شود شبکه‌ها هم انعطاف‌پذیرتر شوند و هم اقتصادی‌تر.

چه چیزی مجازی‌سازی شبکه را ممکن می‌سازد؟

فناوری مجازی‌سازی کارکردهای شبکه (NFV) به مدیران این امکان را می‌دهد که زیرساخت‌ها را از راه دور مدیریت کرده و منابع را سریع مقیاس‌پذیر کنند.
با کمک ارکستراسیون (Orchestration)، سرویس‌هایی به نام کارکردهای مجازی شبکه (VNFs) ساخته و به‌طور خودکار اجرا می‌شوند. یک پلتفرم NFV خوب باید بتواند از VNFs ارائه‌شده توسط فروشندگان مختلف پشتیبانی کند تا نیازهای متفاوت سازمان‌ها را پوشش دهد.

اجزای اصلی مجازی‌سازی

نرم‌افزار مجازی‌سازی

هایپروایزر (Hypervisor) نرم‌افزاری است که مدیریت ماشین‌های مجازی و سرویس‌های مجازی را بر عهده دارد. این ابزار وظیفه ارتباط بین سرویس‌های مجازی و دنیای بیرون را انجام می‌دهد. امکانات اصلی آن شامل:

• مدیریت پلتفرم

• لایه مجازی‌سازی

• رابط برنامه‌نویسی (API)

• مانیتورینگ و پایش سلامت سیستم

کارکردهای مجازی شبکه (VNFs)

خدماتی مثل:

• SD-WAN

• فایروال (Firewall)

• بهینه‌سازی WAN

• لود بالانسینگ (Load Balancing)

به جای اجرا روی تجهیزات سخت‌افزاری جداگانه، می‌توانند روی سرورهای عمومی x86 یا پلتفرم‌های اختصاصی پیاده‌سازی شوند. VNFs هم در ماشین‌های مجازی و هم در کانتینرها قابل اجرا هستند.

سخت‌افزار مورد استفاده در مجازی‌سازی

دو گزینه اصلی وجود دارد:

• سرورهای آماده x86 که در دسترس و مقرون‌به‌صرفه هستند.

• پلتفرم‌های اختصاصی طراحی‌شده برای NFV که کارایی بالاتری دارند اما ممکن است هزینه بیشتری هم ایجاد کنند.

گزینه‌ های مدیریت

مدیریت مبتنی بر ابر (Cloud Management) معمولاً راحت‌تر و کارآمدتر از روش‌های درون‌سازمانی (On-Premise) است. ابزارهای خودکار هم نقش کلیدی دارند؛ چرا که به سازمان کمک می‌کنند سرویس‌ها را ایجاد کنند، مصرف منابع را زیر نظر داشته باشند و به‌صورت مداوم کارهایی مثل استقرار یا حذف سرویس‌ها را انجام دهند.

جمع‌بندی

مجازی‌سازی (Virtualization) و به‌ویژه مجازی‌سازی شبکه (Network Virtualization) به سازمان‌ها کمک می‌کند سرویس‌ها را سریع‌تر راه‌اندازی کنند، انعطاف بیشتری داشته باشند و هزینه‌ها را بهتر مدیریت کنند. استفاده از فناوری‌هایی مثل NFV، VNFs و Hypervisor باعث می‌شود زیرساخت‌های شبکه هم مقیاس‌پذیرتر و هم اقتصادی‌تر باشند.